Ο γιος του Σπανουδογιώργη, Μανώλης Στυλιανουδάκης (1889- 1939), έφυγε για τις ΗΠΑ για να εργαστεί στα ορυχεία.Λίγα χρόνια αργότερα επέστρεψε και ανέλαβε τους αμπελώνες των προγόνων του, ξεκινώντας την επιχείρηση εμπορίας οίνου. Το πρώτο του ιταλικό βαρέλι κρασιού (χωρητικότητας περίπου 1500 λίτρων) το έφερε κυλώντας με τα χέρια του διανύοντας 7 χιλιόμετρα ανηφόρας μέσα από τους αμπελώνες. Ο θάνατός του προκλήθηκε από ατύχημα κατά την περίοδο του τρύγου: προσπαθώντας να σπρώξει το φορτωμένο με σταφύλια βαγόνι προς την ανηφόρα, το άλογο που τραβούσε το βαγόνι γλίστρησε και όλο το φορτίο έπεσε πάνω στο στήθος του. Ο θάνατός του από εσωτερική αιμορραγία επήλθε μέσα σε τρεις ημέρες σε ηλικία 50 ετών, αφήνοντας τους δύο γιους του, τον Πανάγο και τον Γιώργο, να συνεχίσουν το όραμά του. Κατά τη διάρκεια της ζωής του, ο Μανώλης πήρε το παρατσούκλι «Πατριώτης» (μία συνηθισμένη προσφώνηση της εποχής για να απευθυνθείς σε συμπατριώτη σου Έλληνα, όταν δε γνωρίζεις το όνομά του. Κυριολεκτικά σημαίνει «αυτός που αγαπάει βαθιά την πατρίδα του), το οποίο από τότε κληρονομήθηκε σε όλες τις επόμενες γενιές.
* Στη φωτογραφία ο τροχός της άμαξας που προκάλεσε το θάνατο του Πατριώτη το 1939.

Ο Πανάγοςς Στυλιανουδάκης (1910-1997) ή Πατριωτοπανάγος, όπως ήταν το παρατσούκλι του,ως γιος του Πατριώτη, εντάχθηκε στην οικογενειακή επιχείρηση παραγωγής και εμπορίας κρασιού με ένα παντοπωλείο στις Βούβες. Το 1940, ένα χρόνο μετά το θάνατο του πατέρα του, έφυγε για τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, έχοντας ήδη τρία παιδιά (Στέλιο, Μανώλη, Μαρίκα) από το γάμο του με τη Σοφρωνία Στυλιανουδάκη.

Υπερασπιζόμενος τα ελληνικά σύνορα από την ιταλική εισβολή στα βουνά της Αλβανίας, υπέφερε από κρυοπαγήματα και ακρωτηριάστηκε δύο φορές και στα δύο πόδια - αρχικά μέχρι τους αστραγάλους και αργότερα λίγο κάτω από τα γόνατα. Ο Πανάγος επέστρεψε στην πατρίδα του, ως ανάπηρος πολέμου, και το 1945 απέκτησε το δικαίωμα μονοπώλιου τσιγάρων στο καφενείο-παντοπωλείο που είχε ήδη στην κατοχή του.

Ανέλαβε επίσημα την επιχείρηση κρασιού και παντοπωλείου μαζί με τα δύο αδέλφια της γυναίκας του (Ευτύχης και Γιώργος Μαθιουλάκης). Απέκτησε άλλα τέσσερα παιδιά (Γιώργο, Χρήστο, Δέσποινα, Νίκο) και πέθανε σε βαθιά γεράματα ως στοργικός παππούς.

Ο Στέλιος Στυλιανουδάκης (1936 - 2019) ή Πατριωτοστέλιος άρχισε να ασχολείται με την παραγωγή και το εμπόριο κρασιού με τον πατέρα και τους θείους του από μικρή ηλικία. Ήταν ο μόνος από τη νεότερη γενιά που ασχολήθηκε επαγγελματικά με το κρασί και καθώς ήθελε να υλοποιήσει τις δικές του ιδέες, αποφάσισε να ανεξαρτητοποιηθεί. Οι υπόλοιποι σεβάστηκαν την απόφασή του και ξεκίνησε σχεδόν από το μηδέν με τη βοήθεια της συζύγου του, Ασπασίας.

Κατάφερε να προμηθευτεί σύγχρονο εξοπλισμό της εποχής και κατασκεύασε δεξαμενές από τσιμέντο. Όντας εργατικός και οραματιστής, ανέπτυξε σταθερά και δυναμικά την επιχείρηση. Η ζωή του περιστρεφόταν κατά κύριο λόγο γύρω από τον αμπελώνα, αλλά διετέλεσε και εκλεγμένος εκπρόσωπος της τοπικής κοινότητας δεσμευμένος να βελτιώσει τη ζωή των συμπατριωτών του. Απέκτησε τρία παιδιά (την Ειρήνη, τη Σόνια και τον Παναγιώτη, τον σημερινό ιδιοκτήτη) και πέθανε σε ηλικία 84 ετών, ενεργός αμπελουργός μέχρι τέλους.

Ο Παναγιώτης Στυλιανουδάκης, γεννημένος το 1978, μεγάλωσε περιτριγυρισμένος από αμπελώνες και κληρονόμησε το πάθος για την οινοποιία από τον πατέρα του. Μετά από σπουδές Οινολογίας στην Αθήνα και σε ηλικία 22 ετών, μετέφερε το παλιό οινοποιείο σε ένα νέο κτίριο με σύγχρονο οινολογικό εξοπλισμό. Ο Παναγιώτης συνδύασε τις επιστημονικές γνώσεις από τις σπουδές του με τη βαθιά ριζωμένη τεχνογνωσία στην οινοποίηση και χάραξε το δικό του δρόμο.

Ο Παναγιώτης επέκτεινε τον αμπελώνα για να συμπεριλάβει καλά εγκλιματισμένες στο έδαφος μας διεθνείς ποικιλίες αμπέλου, όπως το Syrah και το Sauvignon blanc, αλλά και γηγενείς ποικιλίες αμπέλου, όπως το Ασύρτικο και τον Αυγουστιάτη, με εκπληκτικές δυνατότητες στην οινοποιία.